Η στέγαση είναι ανάγκη, όχι εμπόρευμα. Κάτω τα χέρια από την κατοικία!

Η επίθεση κράτους και κεφαλαίου δεν έχει τελειωμό. Μπαίνοντας στον έκτο χρόνο της εποχής των μνημονίων, μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας έχει ήδη οδηγηθεί στην εξαθλίωση (κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, ενφια, συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών, ανεργία). Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η αριστερή πολιτική διαχείριση έρχεται να εκπληρώσει τις ορέξεις του κεφαλαίου και τα σχέδια των τραπεζών, αμφισβητώντας ακόμη και την πρώτη κατοικία.

Εδώ και κάποιες εβδομάδες γίνεται προσπάθεια να ξεκινήσει η διαδικασία των πλειστηριασμών, χτυπώντας μία βασική κοινωνική ανάγκη, αυτή της στέγασης. Αυτοί που πλήττονται άμεσα είναι οι άνεργοι, οι επισφαλώς εργαζόμενοι, όσοι είδανε το κόστος ζωής τους να ανεβαίνει χωρίς να μπορούν να ανταπεξέλθουν. Η άποψη «καλά να πάθουνε», στην ουσία αθωώνει όλους εκείνους που ευθύνονται για τη σημερινή κοινωνική κατάσταση, δηλαδή το ίδιο το οικονομικό σύστημα που βασίζεται στην δημιουργία  χρέους προς τις τράπεζες. Εμείς, αναγνωρίζουμε τις ευθύνες μερίδας κόσμου να συμμετάσχει στον καταναλωτικό παράδεισο που του τάξανε (καταναλωτικά δάνεια, διακοποδάνεια κτλ), μην ξεχνώντας όμως ότι το παιχνίδι ήταν στημένο από τα πάνω.

Από την πλευρά μας θεωρούμε σημαντικό να συμμετέχουμε στον αγώνα ενάντια στους πλειστηριασμούς, γιατί η στέγη αποτελεί αναμφισβήτητη προϋπόθεση για την επιβίωση μας. Δεν θέλουμε να αφήσουμε κανένα σπίτι στα χέρια των τραπεζών, όχι γιατί υπερασπιζόμαστε την ιδιοκτησία ως τέτοια, αλλά για να μην φτάσουμε σε μία κατάσταση να φοβόμαστε ότι θα βρεθούμε στον δρόμο ανά πάσα ώρα και στιγμή. Μάλιστα η διαδικασία των πλειστηριασμών ήδη έχει μπλοκαριστεί όχι από κάποιο θεό, το σύριζα ή κάποιο άλλο μεσσία, αλλά από αλληλέγγυο κόσμο που συγκεντρώνεται στα δικαστήρια. Ο αγώνας για τη στέγαση, ωστόσο, δεν περιορίζεται στους ιδιοκτήτες πρώτης κατοικίας, αλλά αφορά και όσους νοικιάζουν και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο ενοίκιο, τους άστεγους και τους μετανάστες, ενώ είναι άμεσα συνδεδεμένος με το κίνημα τον καταλήψεων στέγης και τους αγώνες ενάντια στο κόψιμο βασικών κοινωνικών αγαθών (ρεύμα, νερό, μετακίνηση).

Στους καιρούς που ζούμε, είναι τουλάχιστον προκλητικό να υπάρχουν τόσα άδεια κτίρια και συσσωρευμένη περιουσία που ανήκουν σε εκκλησία, στρατό, δήμο ή μεγαλοϊδιοκτήτες και ταυτόχρονα άνθρωποι να πετιούνται στον δρόμο. Το επιχείρημα «να κοιτάει ο καθένας την πάρτη του» είναι αποτελεσματικό μόνον αν είσαι παπάς που δεν φορολογείσαι, μικρό ή μεγάλο αφεντικό που ξεζουμίζεις τους υπαλλήλους σου ή πολιτικός που έχεις ασυλία. Σε κάθε άλλη περίπτωση δεν χωράνε ατομικές λύσεις σε προβλήματα που μας αφορούν όλους. Η απάντηση πρέπει να δοθεί μέσα από αδιαμεσολάβητους αγώνες στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στις σχολές μας.

Κανένας μόνος και καμία μόνη της στην επίθεση κράτους και κεφαλαίου.

Όλοι/όλες τις Τετάρτες στις 15:30 στα δικαστήρια Θεσσαλονίκη